دیگر وقتش نشده رفیق بازی را ترک کنیم؟

عده ای از ما  عادت داریم همیشه با کسی باشیم، نمی توانیم لحظه ای تنها باشیم و تصور یک لحظه تنهایی برایمان مشکل است. وحشت انگیز است.

نمی خواهیم تنها باشیم چون عادت کرده ایم به حرف زدن، به فریاد زدن، خودمان را با منم منم کردن ثابت کردن، و تعریف و تمجید دیگران را برگزیدن و کیف کردن ....

عده ای هم در این دوست برگزیدن و از تنهایی در آمدن حتما باید با جنس مخالف خود ارتباط داشته باشند، تا با رفیقشان اوضاع جور است شادند و می خندند و خدا نکند این رابطه شکرآب شود و یا قطع شود که وا مصیبتا از عالم و آدم طلبکارند تا رابطه ای دیگر شکل دهند و از این طریق به آراش برسند. و زندگی بدون این قرار جهنم است برایشان

قال الکاظم(علیه السلام): «یا هِشامُ اَلصَّبْرُ عَلَى الْوَحْدَةِ عَلامَةُ قُوَّةِ الْعَقْلِ، فَمَنْ عَقَلَ عَنِ اللهِ تَبارَکَ وَتَعالى اعْتَزَلَ أَهْلَ الدُّنْیا وَالرّاغِبینَ فیها، وَرَغِبَ فیما عِنْدَ رَبِّه وَکانَ اللهُ آنِسَهُ فىِ الوَحْشَةِ وَصاحِبَهُ فىِ الوَحْدَةِ وَ غِناهُ فرى الْعَیْلَةِ وَمُعِزَّهُ فی غَیْرِ عَشیرَة» .(1)

امام کاظم(علیه السلام) به هشام فرمود: «صبر و سازش با تنهایى نشان قدرت عقل است، هر که با خداى تبارک و تعالى آشنا شود، از دنیا و دلباختگان دنیا کناره گیرد، و بدانچه نزد خداست دل بندد، خدا در وحشت انیس او، و در تنهایى رفیق او، و بى نیازى او در زمان ندارى و عزّت او در بى کسى است».